Kwansei Gakuin University w Japonii

Kwansei Gakuin University w tym roku obchodzi swoje 125 lecie. Uczelnia -założona pod koniec dziewiętnastego wieku, istnienie oraz charakter zawdzięcza nurtowi metodystów.

Obecnie uczęszcza na nią ponad dwadzieścia tysięcy studentów, w tym około czterystu zagranicznych, rozmieszczonych w sześciu kampusach. Główny z nich usytuowany jest w Nishinomiya, w połowie drogi między portowym miastem Kobe a trzecią co do wielkości Osaką. Godzinę pociągiem jest również stara stolica Japonii, Kyoto, znana ze swoich zabytków.

 

PROGRAM

Dla studentów zagranicznych Kwansei Gakuin przygotowało Japan and East Asia Studies Program (JEASP). Cały program ma trzy części: obowiązkowy Japanese Language Courses (JLC) oraz Japan Studies Courses (JSC) i China and Korea Studies Courses (CKSC). JLC jest prowadzony w języku japońskim, a poziom zaawansowania zostanie wybrany po egzaminie wstępnym. Są również zajęcia z języka chińskiego i koreańskiego dla początkujących.

Ponadto, jest cała lista wykładów do wyboru, poruszających nie tylko tematykę Dalekiego Wschodu ale i Ameryki Północnej czy też globalnych problemów.

 

KOSZTY ŻYCIA

Ceny w Japonii są zdecydowanie wyższe niż w Polsce. Kwansei Gakuin stworzyło tabelkę z orientacyjnymi cenami, na jakie muszą się przygotować studenci z wymiany (ceny już są przeliczone na złotówki i zaokrąglone).

	Fall	Winter	Spring
Accomodation	8.000	3.700	7.000
Lunches	1.800	900	1.800
Books	900	300	900
Program Expenses	500	60	500
Misc.	30	15	30
Total	11.230	4.975	10.230

Dla studentów z ciężką sytuacją finansową istnieje możliwość uzyskania stypendium w wysokości 2.400 złotych na miesiąc oraz jednorazowo 2.400 złotych w dniu przyjazdu.

 

ZAKWATEROWANIE

Studenci mają do wyboru mieszkanie w akademiku lub też u japońskiej rodziny. Ceny obu możliwości są mniej więcej takie same, przy czym cechy poszczególnych akademików mogą się różnić (opcją wliczonych posiłków, dodatkowych kosztów itd.). Większość studentów będzie ulokowana w domach japońskich, gdzie mają wliczone dwa posiłki w dni robocze, a w weekendy i święta trzy. Jeśli chodzi o kwestię dojazdu na kampus, może on  trwać nawet ponad godzinę (jest to powszechne w Japonii).

 

TRANSPORT

Na główny kampus Nishinomiya-Uegahara dojeżdża między innymi linia kolejowa Hankyu, przejeżdżająca również przez Kobe i Osakę (jest do nich zaledwie godzina drogi). Do wyboru są również busy długodystansowe. W pobliżu znajdują się trzy duże lotniska w Osace, Kobe oraz Kansai (na ten ostatni przylatuje najwięcej lotów międzynarodowych). Dla osób spragnionych tańszych podróży do sąsiednich krajów,  z okolicznych portów odpływają promy.

 

WYMAGANIA

By wziąć udział w wymianie wymagana jest płynna znajomość dwóch systemów znaków, hiragany i katakany, czyli ich czytanie, pisanie, rozumienie i wymowa. Nauka ich zajmuje parę tygodni i jest niezbędna do części programu Japanese Language Courses. Dla studentów których pierwszym językiem nie jest angielski wymagany jest egzamin TOEFL iBT z wynikiem co najmniej 71, bądź też zgoda koordynatorów programu.

 

PRZYDATNE LINKI

Strona główna Kwansei Gakuin University

O Japan and East Asia Studies Program

Dla studentów z wymiany w Kwansei Gakuin

Bezpłatne kursy japońskiego (w tym hiragana i katakana)

Wyszukiwarka połączeń w Japonii

Opracowała : Ewa Pruszyńska

Podróże małe i duże;)

W ostatnim wpisie przed wakacjami opowiem wam, jakie miejsca warto odwiedzić podczas jednodniowych podróży – opowiem wam o dwóch z nich, które pokochałem. Innymi słowy pokaże wam miejsca,  do których można się wybrać mając jeden dzień wolny od zajęć albo podczas weekendu, a ominięcie ich byłoby wielką stratą!

Dzisiaj będzie dużo zdjęć i mało tekstu. Dużo zdjęć, żeby zachęcić was do wyjazdu i przekonaniu się na własne oczy jak pięknie jest w Japonii; mało tekstu, aby zachęcić was do szukania w Internecie ciekawostek o miejscach, które wam pokaże.

Tak naprawdę region Chugoku (w którym znajduje się prefektura Hiroshima) jest takiej wielkości, że większość miejsc wartych odwiedzenia można zwiedzić urządzając jednodniowe wycieczki. Polecam wam strone:

http://www.japan-guide.com/list/e1106.html

Wybieramy region Chugoku i mamy listę miejsc wartych odwiedzenia w tym regionie. Aby wyszukać pociągi niezawodna jest strona:

http://www.hyperdia.com

To tyle jeżeli chodzi o kwestie techniczne i organizacyjne.Zacznijmy podróże małe i duże.;) Na pierwszy ogień Onomichi i Setoda – tylko  półtorej godziny pociągiem od Hiroshimy. Onomichi to miejscowość portowa z wieloma pięknymi świątyniami na wzgórzu i pięknym widokiem na morze.

Z Onomichi płyniemy łódką na Setodę – wyspę pełną zabytków, wliczając w tą jeden z najpiękniejszych kompleksów świątyń jaki widziałem w Japoni, mianowicie Kousanji.

Kousanji:

Włoski marmur w na szczycie Kousanji:

Do Onomichi i Setody wróciłem jeszcze jeden raz i powiem wam szczerze, że to miejsce, które można odwiedzać wiele razy i z każdą kolejna wizytą podoba się coraz bardziej. Dużym plusem jest mała liczba turystów, dzięki czemu jest tam bardzo spokojnie i urokliwie. Można usiąść na ławce w cieniu drzewa i zjeść spokojnie lunch przy akompaniamencie cykad. Gorąco polecam wszystkim, którzy kiedykolwiek będą w okolicach Hiroshimy!

Drugie miejsce to największy kompleks jaskiń w Japonii Akiyoshido i Akiyoshidai. Do kompleksu jaskiń nie ma bezpośredniego dojazdu pociągiem. Trzeba kombinować z przesiadkami. My mieliśmy szczęście, ponieważ znajomy Japończyk wypożyczył małego busa i pojechaliśmy tam autostradą:

To jeden z najfajniejszych wypadów grupowych jakie mieliśmy podczas całego pobytu.  Było dużo śmiechu i dużo zdjęć. Zdjęcia niestety nie są w stanie w całości oddać piękna tego miejsca. Samo wejście do kompleksu to widok symboliczny:

W środku było bardzo wilgotno i panowała temperatura ok. 12 stopni C, co było akurat na plus biorąc pod uwagę upały panujące wtedy w Japonii. Wizyta w Akiyoshido to świetna sprawa. Całość sprawia wrażeni olbrzymiego schronu, stworzonego prze naturę, a  przygotowanego na wypadek wielkiej katastrofy.

Takich urokliwych miejsc w rejonie Chugoku jest duuuużoooo więcej. O pozostałych opowiem wam po wakacjach. Życzę wam udanych podróży wakacyjnych, dużo zdjęć i niezapomnianych wrażeń!!!

Maciek Sukiennik

O kuchni po raz ostatni…

 Jestem w Japonii=pewnie będę codziennie jadł sushi c.d.  :O 

Dziś ostatni wpis dotyczący japońskiej kuchni. Opowiem to co jeszcze nie opowiedziałem i pokaże wam gdzie, w sąsiedztwie HUE i mieszkań, które HUE wynajmuje dla studentów, można dobrze zjeść.

Tak więc zacznijmy od mapy. Nie jestem mistrzem programów graficznych więc mapę, na potrzeby tego wpisu, dostosowałem w paint’cie. 😉

Czerwonymi okręgami zaznaczone są mieszkania studenckie. Czerwony okrąg z 17tką w środku to nasze Tanimoto, gdzie znajdują się dwa 2-osobowe mieszkania. Drugi i trzeci czerwony okrąg to miejsca, gdzie są same jedynki.;) Szara strzałka wskazuje gdzie jest HUE, które co prawda na mapie się nie zmieściło ale uwierzcie, że jest tuż obok.;)

Przejdźmy do najważniejszego, czyli gdzie można dobrze zjeść w okolicy. Zacznijmy od dużego zielonego okręgu, który za pewne rozpoznają osoby bacznie śledzące poprzednie wpisy; tak to AEON MALL, czyli wielkie centrum handlowe. Zostało przeze mnie zaznaczone ponieważ, w środku jest kilka restauracji wartych uwagi, zwłaszcza tani sushi bar samoobsługowy, gdzie sushi przyjeżdża do stołów minikolejką. ;D

Czarny okrąg to restauracja Okonomiyaki, o której wspominałem ostatnio, prowadzona wieczorami przez rodzinkę z sąsiedztwa,. Gorąco polecam!!! Ale zawsze sprawdzajcie w jakie dni przyjmują, żeby nie obejść się smakiem;)

Błękitny okrąg to miejsce o którym dzisiaj wam opowiem;). Jest to miejsce, o którym długo nie wiedziałem i dopiero po 3 miesiącach pobytu sprawdziłem co się tam kryje. To mała restauracja sushi – również rodzinny biznes; otwarta wieczorami. Zawitaliśmy tam całą ekipą pewnego lipcowego wieczoru. Ceny co prawdą były konkretne ale z okazji przyjazdu mojej siostry pozwoliliśmy sobie na małe szaleństwo; poza tym dobre sushi kosztuje! Na początku wyglądało to jak zwykła wizyta w restauracji.

W momencie kiedy właściciel odkrył, że całkiem dobrze mówimy po japońsku, atmosfera bardzo się ociepliła. Nawet jeden z gości przyłączył się i postawił nam butelkę sake. Sushi przygotowane przez właściciela (którego imienia niestety nie pamiętam), było najlepszym jakie w życiu jadłem. Co prawda wyglądało skromnie:

Ale uwierzcie mi, że było to niebo w gębie! Kiedy przyszło do płacenia rachunku byliśmy przygotowani, żeby wyciągnąć po 5 tys. jenów za osobę, ale ku naszemu zaskoczeniu właściciel machną ręką i powiedział, że tysiąc wystarczy. Teraz już chyba rozumiecie dlaczego tak mile wspominam to miejsce 😉 To jedno z wielu miejsc, gdzie bardzo gorąco nas przyjęto. Z drugiej strony pamiętajcie, że znajomość japońskiego to kluczowa sprawa w takich sytuacjach – gdybyśmy nie umieli się porozumieć zapłacilibyśmy jak normalni turyści czyli słono!

Różowy okrąg to również miejsce warte odwiedzenia, ze względu na cenę. W każdy poniedziałek wieczorem, można tam zjeść smaczny posiłek za jedyne 100 jenów ( czynne zawsze do wyczerpania).;) Dodatkowo Panie, które tam pracują są bardzo miłe i zawsze ciekawe skąd przyjechałeś i co robisz w Japonii. Również gorąco polecam;)

Aaa i jeszcze fioletowy okrąg, co prawda byłem tam tylko raz, ale serwują tam świetne ramen, czyli tłumacząc w wielkim skrócie – taki japoński rosół z makaronem, ale dużo bardziej wyrafinowany.

Ramen

Podczas mojego pobytu, miałem również okazję zjeść prawdziwe chińskie jedzenie, przyrządzone przez mojego kolegę z drużyny Cho, który przeprowadził się z Chin w 2008 roku. Przez „prawdziwe chińskie jedzenie” mam na myśli zupełnie coś innego niż jesteśmy przyzwyczajeni w Polsce, gdzie jak grzyby po deszczu wyrosły knajpy popularnie nazywane „chińczykami”. Knajpy, które tak naprawdę to głównie wietnamskie jedzenie, czy coś takiego – z całą pewnością nie ma w tym za wiele z kuchni chińskiej. To co przyrządził nam Cho będę wspominał do końca życia. Chłopak bardzo się postarał i stół był sowicie zastawiony. Do tego wszystko było tak ostre, że autentycznie się popłakałem – sos super ostry w kebabie to przy tym pikuś. Jeżeli będziecie mieli możliwość skosztować dobrego chińskiego jedzenie w Japonii, skorzystajcie a nie pożałujecie;)!!

Chińska kuchnia

Nasze ekipa i Cho (pierwszy od lewej).

Ostatnie wydarzenie, którego ominięcie byłoby grzechem, było wspólne gotowanie organizowane przez HUE. Wszyscy studenci z wymiany oraz Japończycy, którzy się nami opiekowali, zebrali się dwa razy, żeby wspólnie coś upichcić. Za pierwszym razem były to potrawy narodowe, za drugim typowo japońskie. Za każdym razem bawiłem się świetnie i miałem okazję spróbować bardzo różnorodnych potraw.

Ale i tak najsmaczniejsze były ziemniaki prosto z garnka;)

To tyle jeżeli chodzi o temat jedzenia. Kolejny odcinek już o podróżowaniu po Japonii. 😉

Maciek Sukiennik

Jestem w Japonii=pewnie będę codziennie jadł sushi cd. :O

   [zobacz poprzedni odcinek]

        Cześć, dzisiaj będę kontynuował temat dotyczący kuchni japońskiej, czyli gdzie warto zjeść i dlaczego.

Tabehoudai = All you can eat

       Restauracje typu all-you-can-eat są bardzo popularne w Japonii. Poza tymi standardowymi proponującymi głównie mięso z grilla, są też takie specjalizujące się w słodkościach, czy też zapewniające piwo w pakiecie rozszerzonym. Tak w ogóle to trochę wyprzedziłem fakty i zacząłem opowieść od środka, więc może zacznijmy od początku.

       Mamy grupkę znajomych, trochę yenów w kieszeni i bardzo burczy nam w brzuchu. Co zrobić? W takiej sytuacji Twój najlepszy wybór to Tabehoudai. Jest to restauracja gdzie płaci się za wejście – ceny zaczynają się od 1500 yenów, a górnej granicy praktycznie nie ma. W tej cenie mamy przeważnie do wyboru menu podstawowe i limit czasu 90 minut aby najeść się do syta. Ktoś może powiedzieć, że to krótko ale uwierzcie mi, że po 60 minutach żołądek jest pełny „po brzegi” ;). Menu podstawowe to zazwyczaj mięso różnego rodzaju oraz warzywa.
Dobra, weszliśmy, jest już zapłacone, siedzimy przy stole, co dalej? Czas, żeby urządzić sobie grilla! Cała filozofia tabehoudai tkwi w tym, że restauracja przygotowuje (kroi i przyprawia) mięso, natomiast jeżeli chodzi o upieczenie tegoż mięsa, dokonuje się to przy naszym stole z naszym 100% udziałem. Do naszej dyspozycji jest sprzęt jak poniżej.

Później upiekłem sobie „trochę” mięsa…. tylko trochę…

albo

        Co do wyboru mięsa to tutaj również nie powinno być zastrzeżeń bo jest tego mnóstwo! Począwszy od kawałków kurczaka na cienkich plastrach wołowiny skończywszy.

Mięso – można brać ile dusza zapragnie.

        Jak już wcześniej wspomniałem, jest to pakiet standardowy. Za drobną dopłatą 500-1000 yenów można poszerzyć wachlarz jedzenia o droższe mięso, np. cielęcinę oraz alkohol, czyli zazwyczaj piwo. Przeważnie zakup piwa w japońskiej knajpie to droga impreza więc pakiet poszerzony o piwo to świetny wybór.

        Ostatnie zamówienie na składniki na grilla jest przyjmowane na 15 minut przed zakończeniem limitu czasowego. Ostatni kwadrans to czas żeby wyczyścić pozostałe mięsko, dopić piwo i nastawić się psychicznie na ciężki powrót do domu z balastem pełnego brzucha.

        W ciągu całego mojego pobytu byłem w różnych tabehoudai i każdą wizytę mile wspominam;) no może z wyjątkiem tabehoudai ze słodkościami, po którym masakrycznie rozbolał mnie brzuch, a było to dzień przed powrotem do Polski – tak czasem kończy się łapczywość. Najmilej wspominam tabehoudai w Fukuoce, gdzie zapłaciłem jedynie 1500 yenów i mogłem jeść do syta nie tylko mięso, ale również większość japońskich potraw, nawet sushi czy carry z ryżem! Największą frajdę sprawiła mi stojąca w rogu maszyna do waty cukrowej. Samemu można było nakręcić ją na patyk!

A tutaj wata cukrowa, którą sami zrobiliśmy.

Tabehoudai to grubszy temat więc pozostawię was dzisiaj z marzeniami o smacznym mięsku z japońskiego grilla. O japońskiej kuchni opowiem wam jeszcze raz, już wkrótce. Miłego dnia;)

Maciek Sukiennik

Jestem w Japonii=pewnie będę codziennie jadł sushi :O

[zobacz poprzedni odcinek]

Dzisiejszy odcinek poświęcę japońskiej kuchni. Obalę kilka mitów, opowiem jak funkcjonują japońskie stołówki, restauracje. Wskażę też miejsca gdzie warto zjeść bo jest tanio oraz gdzie można iść jeżeli ma się trochę więcej w portfelu i można pozwolić sobie na luksus wyrafinowanych potraw. Nie zabraknie oczywiście kilku ciekawych historii z mojego pobytu na semestrze letnim STEP 2011. No to zaczynajmy;)

P.S. W sumie to dość obszerny temat ponieważ z racji tego, że potrafię sporo zjeść to często odwiedzałem różnego rodzaju jadłodajnie – w takim razie podzielę to na dwie części, a może nawet więcej! Tak więc zaczynajmy część pierwszą!

Stołówka na HUE

         Szczerze powiedziawszy, miejsce to bardzo pozytywnie mnie zaskoczyło. Wybór potraw oraz ceny były czymś, co sprawiło, że zakochałem się w tym miejscu. Co prawda na samym początku był mały problem, ale dzięki częstym wizytom w stołówce nabrałem doświadczenia i udało mi się przyzwyczaić do kilku specyficznych rozwiązań. Zacznijmy od samego początku. Pierwszym krokiem w celu zaspokojenie głodu jest podejście do specjalnej maszyny – coś w stylu automatu z biletami.

Co prawda to nie automat ze stołówki HUE, ale wygląda prawie identycznie!

Do wyboru mamy ponad 30 różnych potraw – szkopuł w tym, że wszystko po japońsku i początkowo ciężko było dojść do tego co zamawiamy ale na szczęście wszystko tam było bardzo smaczne. Później, jak nabrałem wprawy w czytaniu, było dużo lepiej. Ceny wahały się w granicach 200 do 500 jenów czyli 8-17 PLN – bardzo tanio porównując do cen w restauracjach. Po otrzymaniu biletu podchodzimy do kuchni i voilà, mamy smaczny japoński posiłek. Większość posiłków dostępnych na stołówce to ryż i różne rodzaje mięsa oraz sosów.

Przykładowa potrawa ze stołówki. Na wierzchu mięso a pod spodem duuużoo ryżu;)

Ogólnie dużo tradycyjnych potraw ale wszystkie wysoko kaloryczne, żeby młodzież mogła rosnąć. Tutaj jest okazja, żeby obalić dwa mity:

1. Japończycy codziennie jedzą sushi a mięso jedzą od święta! – Bullshit. Jest odwrotnie! Większość Japończyków je na co dzień mięso a sushi tak naprawdę je się od święta w restauracji. Dieta przeciętnego Japończyka bardzo zmieniła się na przestrzeni kilku ostatnich dekad i obecnie jest bardzo bogata w węglowodany, białko i tłuszcze.
2. Japończycy są bardzo niscy! – tak było przed wojną, ale odkąd zmieniła się dieta średnia wzrostu znacząco wzrosła i obecnie jest na takim poziomie jak w Stanach czy Europie. Ba… widziałem nawet Japonki wyższe ode mnie (179 cm) i nie, nie miały one butów na obcasie.;)

Hiroshima Okonomiyaki

Hitem całego wyjazdu, przynajmniej dla mnie, była i wciąż jest potrawa zwana Okonomiyaki, czyli tłumacząc dosłownie wszystko to co lubisz upieczone razem. W Japonii trwa odwieczny spór, który rodzaj okonomiyaki jest lepszy, ten z Osaki czy Hiroshimy. Zapewne istnieją również inne odmiany tej potrawy, ale miałem przyjemność jeść te dwa najbardziej popularne i dosłownie zakochałem się w tej potrawie. Mógłbym jeść okonomiyaki codziennie, zwłaszcza, że można wybierać różne składniki i dzięki temu ciągle smakuje trochę inaczej.;)

Hiroshima okonomiyaki

Niedaleko naszego Tanimoto znajdowała się bardzo mała restauracja, rodzinny biznes, która była otwarta tylko w godzinach wieczornych, z czego wniosek płynie jeden – restauracja prowadzona z pasji a nie dla zysku. Tę pasję było czuć również w smaku i jakości Okonomiyaki jakie serwowali. Poza tym atmosfera była niesamowita i ciężko ją tutaj opisać słowami. Szkoda, że takich miejsc brakuje w Polsce. Poza tym kultura odwiedzania/korzystania z restauracji jest zupełnie inna w Japonii aniżeli u nas, ale to temat na zupełnie oddzielny wpis.

Nasz pierwszy wypad do lokalnej restauracji okonomiyaki

Jeżeli chodzi o składniki i przepis na okonomiyaki, odsyłam do youtube’a, który pełen jest filmów pokazujących jak można przygotować zarówno okonomiyaki z Hiroshimy jak i to z Osaki.

C.D.

Maciek Sukiennik

Hiroshima University of Economics

[zobacz poprzedni odcinek]

Lodówka już pełna, siły zregenerowane a okolica już w miarę poznana, czas rozpocząć zajęcia bo przecież przyjechałem tutaj trochę postudiować;). Uniwersytet Ekonomiczny w Hiroshimie oferuje studentom programy STEP przedmioty, które pomagają zgłębić w się tajniki historii, kultury i ekonomii tego kraju. Tak więc do wyboru mamy:

• Practical Managment Theory, gdzie możemy dowiedzieć się od podszewki jak funkcjonują japońskie firmy oraz odwiedzić kilka z nich. Ja miałem przyjemność zobaczyć jak funkcjonuje lokalny dystrybutor samochodów BMW oraz duży supermarket o zasięgu regionalnym.

• Japanese Economy, czyli jak sama nazwa mówi Ekonomia Japonii oraz jej historia,
• Theory and Practice of Budo, zajęcia na których można dowiedzieć się więcej o Budo, czyli duszy wojownika, jak i poznać podstawowe techniki karate, aikido oraz kendo. Zajęcia prowadzone przez trzech niesamowitych nauczycieli, którzy brali udział w międzynarodowych zawodach różnych sztuk walk,
• Japanese International Relations, zajęcia poświęcone pozycji Japonii na arenie międzynarodowej,
• Japanese History and Culture, tutaj również nazwa zajęć mówi sama za siebie;),
• Japanese Law and Society, tak jak wyżej,
• Cross-Cultural Communication, gdzie poznać można różnice które mogą komplikować komunikację pomiędzy Japończykami oraz obcokrajowcami
• International Education Internship, zajęcia w ramach których poznawaliśmy kulturę Japonii w praktyce, poprzez pomoc w nauce angielskiego w lokalnej podstawówce, sadzenie ryżu czy też zbiory cebuli;)

Sadzenie ryżu … po kolana w błocie!

Tablica ze zdjęciami wszystkich studentów, którzy pomagali w nauce angielskiego, żeby dzieci mogły nas rozpoznać a rodzice wiedzieli, że nie przyszliśmy porwać ich dzieci ;P

• Japanese, czyli nauka japońskiego w zależności od poziomu zaawansowania.

HUE ma w swojej ofercie jeszcze kilka innych przedmiotów, natomiast te wyżej wymienione są najbardziej popularne i gorąco polecam wybierać z pomiędzy nich. Przy czym nauka japońskiego oraz International Education Internship są obowiązkowe bo przecież ciężko poznawać Japonię nie znając chociaż trochę języka i zasad współżycia społecznego!

Ważną rzeczą o której chciałbym wspomnieć jest fakt, że wszystkie zajęcia prowadzone są w formie warsztatów w małych grupach dzięki czemu uczestnictwo w nich to czysta przyjemność.;) Zaliczenie z większości przedmiotów uzyskuje się poprzez projekty, referaty, prezentacje i aktywność na zajęciach. Tak więc warto być systematycznie przygotowanym na zajęcia ponieważ na koniec pobytu zostaje dużo czasu na zwiedzanie, a gwarantuje wam, że naprawdę jest co zwiedzać!!! 😉

Poza świetną atmosferą, muszę też dodać, że sam uniwersytet jest mega!!
Świetnie wyposażony i przygotowany na przyjęcie studentów. HUE jest Uniwersytetem prywatnym więc, żeby tam studiować Japończycy płacą, i to płacą nie małe pieniądze! My, dzięki umowie między uczelniami, mamy pokryte czesne i dostęp do całego zaplecza za darmo;)

Uczelnia usytuowana na wzgórzu, 15 minut spacerkiem od naszego mieszkania już na pierwszy rzut oka zachęca do nauki;D Z samego przodu mamy kilkupiętrową bibliotekę z salami multimedialnymi oraz mini-salami konferencyjnymi, które można zarezerwować do wspólnej nauki.

Widok na bibliotekę. Poza tym fajny dziedziniec, gdzie można zjeść lunch przyniesiony z domu albo zakupiony na stołówce.

Świetny kompleks sportowy z siłownią, salami do tańca, boiskiem piłkarskim oraz bejsbolowym.

A z samej góry fajne miejsce na piknik, skąd mamy widok na całą okolicę;)

No tak… opisałem to miejsce w samych superlatywach i wszystko wygląda jak z bajki, ale uwierzcie, że tak naprawdę było i semestr spędzony w Hiroshimie dał mi bardzo dużo, dał mi przede wszystkim szersze spojrzenie na sposób zdobywania wiedzy, co byłoby niemożliwe bez takiego programu zajęć oraz zaplecza, które przygotowało HUE. 😉

Maciek Sukiennik

Hiroshima – ratunku… jak się tu odnaleźć?

[poprzedni odcinek]

Po południu, tego samego dnia wybraliśmy się na wycieczkę orientacyjną po okolicy. Trochę czasu zajęło nam, żeby znaleźć miejsce spotkania – niestety nasza słaba znajomość japońskiego znowu dała się we znaki. Po 20 minutach poszukiwania okazało się, że miejsce było niecałe 200 metrów od naszego mieszkania;) No cóż… pierwsze koty za płoty. Kiedy już dotarliśmy tam, gdzie być już powinniśmy od 15 minut, przywitała nas grupa, z która mieliśmy spędzić najbliższe miesiące. Szybkie przedstawienie się, próba zapamiętania wszystkich imion, która skazana była na porażkę i mogliśmy wyruszyć. Pierwszy przystanek centrum handlowe AEON MALL, który to stał się naszym przyczółkiem, miejscem zaopatrzenia w artykuły spożywcze, ciuchy i pozostałe najpotrzebniejsze artykuły. AEON MALL poznałem lepiej niż Galerię Krakowską 😉 Byłem tam zawsze kilka razy w tygodniu, a w każdy wtorkowy wieczór były fajne przeceny na żywność i można było tanio zaopatrzyć się na cały tydzień! Poza tym ważną rzeczą była klimatyzacja, co miało szczególne znaczenie w porze upałów, które dopiero miały nadejść wraz z nastaniem pory deszczowej.

         Jednak w AEON MALL nie zaczęliśmy od zakupów, a od aktywowania telefonów komórkowych, które dostaliśmy. Nasze zostały w Polsce głównie ze względów ekonomicznych – rozmowa kosztowałaby fortunę. Te japońskie miały służyć nam do komunikowanie się między sobą oraz z Takeshim. Karta kosztowała aż 3000 jenów…hmm… trochę drogo ;/ i na długo nie starczało. Jak dobrze pamiętam to jakieś 80 minut rozmowy albo nawet mniej. Na szczęście Japończycy mają jedną fajną funkcję w telefonach! Mianowicie możliwość wysyłania darmowych maili z telefonów. Każdy telefon mógł otrzymać taki indywidualny adres e-mail i komunikacja w ten sposób była bezpłatna. Można było wysyłać również bezpłatne wiadomości na dowolny adres e-mail. Korzystałem z tego wielokrotnie, np. podczas podróży, kiedy nie miałem dostępu do Internetu zdarzało mi się wysyłać maile do rodziców.

         Po aktywowaniu telefonu, krótka wycieczka po centrum – na więcej nie było czasu bo trzeba było się udać do Urzędu Rejestracji Obcych czyli Gaijinów (外人=gaijin- czyt. gajdżin, tym mianem Japończycy określają obcokrajowców). Nie chodzi bynajmniej o obcych z kosmosu, a o wszystkich obcokrajowców mających zamiar pracować, studiować lub przebywać w Japonii powyżej 3 miesięcy. Tam czekała na nas sterta papierów do wypełnienia i wyrobienie specjalnej Karty Obcego. Zdjęcia do tej karty nie miałem więc był mały problem;/ Ale okazało się, że Japończycy przewidzieli możliwość, że głupi gaijin może nie mieć takich zdjęć i obok urzędu umieścili budkę do wyrobienia takich zdjęć. Trochę zabawy z obsługą było, ale mniej więcej po 5 minutach to cudeńko wypluło komplet świeżo wydrukowanych zdjęć z moją podobizną. Wszystkie formalności w urzędzie załatwione – teraz tylko czekać na wyrobienie karty!

         Krótka orientacja została zakończona i mogliśmy udać się do naszego małego akademika Tanimoto, żeby odpocząć i zebrać siły na pierwszy rajd żywnościowy do AEON MALL.;)

         Wróciliśmy po 2 godzinach chodzenia między półkami sklepowymi. Pierwszy rajd żywnościowy, krótko mówiąc zakończył się porażką…. No dobra może nie była to porażka, a Pyrrusowe zwycięstwo. Chociaż nie kupiliśmy praktycznie nic, to zdobyliśmy kilka ważnych informacji: warzywa i owoce są drogie, produkty w supermarkecie drastycznie różnią się od tego co mamy w Polsce (przynajmniej takie miałem wtedy wrażenie), to co w Europie mamy tanie, w Japonii jest drogie i odwrotnie (tego akurat można było się spodziewać).

Jednak sporym, pozytywnym odkryciem było zlokalizowanie Żubrówki, która stała sobie grzecznie na półce w przystępnej cenie 980 jenów (jakiś czas później dowiedziałem się, że historia Żubrówki, lub też Dżuborówki, jak nazywają ją Japończycy, sięga jeszcze lat 90-tych, kiedy to ten trunek pierwszy raz zaszczycił japońskie półki sklepowe).

         Kolejne odkrycie: olbrzymia rzodkiewka (大根=daikon), która starcza na cały tydzień i jest bardzo tania. Podobno dostępna również w Polsce… pewnie tak, ale ja nigdy nie zwróciłem uwagi;)

         Smutne odkrycie: piwo w Japonii jest raczej drogie. Przynajmniej 100 jenów za puszkę 350 mln. Za nie wiele więcej można kupić takie samo japońskie w Polsce, np. w Almie.

         Najdziwniejsze odkrycie: kultura picia herbaty w Japonii jest diametrialnie inna niż w Europie. Herbata ekspresowa, weźmy takiego Earl Grey’a, jest w Japonii mało popularna, przez co baaaardzooo droga. Tak więc zakupione zostało jedynie jedno opakowanie 25 torebek. Przez kolejne kilka miesięcy prawdziwa herbata była dla mnie towarem ekskluzywnym

         Ogólny bilans zakupów…. marny. Kupiliśmy trochę zupek ekspresowych, makaron, wspomnianą wcześniej herbatę, wodę mineralną, płatki śniadaniowe, jakieś mleko o smaku czegoś tam, sok z czegoś tam, chleb tostowy, ser w plasterkach, herbatę w butelce oraz śmieszne ciastka o smaku kwiatów wiśni i zielonej herbaty. Hmm… w sumie nie takie złe były te zakupy 😉 Coś na śniadanie mieliśmy. Wracając do chleba tostowego i sera w plasterkach, zestaw ten był prawdziwym hitem i powiem wam szczerze, że na palcach jednej ręki mogę policzyć poranki bez ciepłego tosta z plasterkiem sera ;D

         Po tak ciężkim dniu należał się nam solidny wypoczynek. Tak więc klimatyzacja na funkcję ogrzewania, słuchawki na uszy i lulu pod kołderkę. Za nami był pierwszy dzień pobytu w Hiroshimie. Choć byłem potwornie zmęczony, nie mogłem się doczekać kolejnego dnia.

Maciek Sukiennik

kolejny odcinek już za tydzień!